Om meer grote schepen de Prinses Beatrixsluis te laten passeren, wordt het Lekkanaal verbreed en een 3e kolk aangelegd. Om ruimte te maken voor de verbreding worden drie 1,2 miljoen kilo wegende kazematten, onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie, verplaatst. Hijsbedrijf Mammoet pakt de bunkers met een enorm draagportaal beet, tilt de betonnen kolossen op en schuift ze over een zwaar verstevigde kraanbaan naar hun nieuwe plek.
Om het enorme gewicht van een bunker en het draagportaal te kunnen dragen wordt de drassige ondergrond verstevigd met een combinatie van puin, geotextiel en geogrid om tot een optimale draagkracht te komen.
De basis van de constructie bestaat uit twee haaks op elkaar aangebrachte lagen Geolon PET 800 geotextiel van TenCate. Direct hieroverheen komt TriAx TX170 geogrid van Tensar gevolgd door een laag puin. Ook de twee hierop volgende lagen puin worden gescheiden door TriAx TX170. Over de laatste laag puin worden stalen rijplaten gelegd waarover het portaal uiteindelijk de kazemat vervoerd.
Voor ieder van de drie kazematten wordt een dergelijke baan aangelegd die na de verplaatsing weer verwijderd wordt.